dalej na północ się nie dało...

Oby�o si� bez d�ugotrwa�ych, intensywnych przygotowa�. Par� wizyt w sklepach, remonty rower�w, jedna zarwana nocka na pakowanie i tyle. W ko�cu ile czasu mo�na pakowa� dwie sakwy rowerowe i worek �eglarski.

Jedziemy we tr�jk� czyli w sz�stk�, bo ka�dy z rowerem. Andrzej z kt�rym objecha�em ju� Szkocj�, i Irlandi�, Zbychu, kt�rego pozna�em kiedy� na Jurze i ja.

Przygotowani na norweskie ceny zaopatrzyli�my si� solidnie. Zapas�w jedzenia mam ponad 15 kg, ca�y m�j baga� wa�y ponad 40. Gdy wsiadam pod domem na rower, mimo tysi�cy kilometr�w przejechanych z baga�em, czuj� si� jakbym jecha� po raz pierwszy. No c�, masa jest miar� bezw�adno�ci. Najgorsze jest wra�enie, �e zaraz strzel� opony... Nie boj� si� o specjalnie wzmacniany baga�nik ani o ko�a na mavicach 217, w kt�rych znam naci�g ka�dej szprychy. Wiem �e wytrzyma�yby drugie, a pewnie i trzecie tyle. Boj� si� o opony, bo ju� nie raz zdarzy�o mi si� zszywa� tak�, co rozlaz�a si� od ci�aru. W tym roku za�o�y�em "Warany" D�bicy. Uprzedzaj�c nieco fakty, zdradz�, �e wytrzyma�y do ko�ca. Ale przez pierwsze dni mia�em solidnego stracha.

Pomin� tu opis dwudniowego wo�enia si� poci�giem i promami. Wa�ne jest, �e za dwa dni - si�dmego maja o 9.20 dop�yn�li�my do Oslo. Przez kolejne trzy dni fakt przebywania na norweskiej ziemi wydawa� nam si� na tyle niesamowity, �e co pewien czas kt�ry� z nas wo�a� - Ch�opaki jeste�my w Norwegii! Za to rowery nie by�y zdziwione. Cieszy�y si�, �e w ko�cu sobie poje�dzimy i z zapa�em rwa�y do przodu.

W Oslo nie znale�li�my nic godnego uwagi, no mo�e poza statkiem Fram, na kt�rym Amundsen pop�yn�� pod biegun po�udniowy. W dodatku la� deszcz, ot tak, na dobry pocz�tek. Zapytali�my na stacji benzynowej, czy zawsze jest tu taka pogoda -Not always, only in the summer - odpowiedzia�a pani, wcale si� nie u�miechaj�c. Nast�pnego dnia wzesz�o jednak s�o�ce. Norweska pogoda zrobi�a nam zreszt� mi�� niespodziank� - w nocy pada�o, nad ranem by�o pochmurnie z tendencj� rozchmurzaj�c� a po po�udniu zwykle �adnie.

Naszym pierwszym norweskim celem by� najwy�szy w ca�ej Skandynawii masyw g�rski Jotunheimen no i Galdhopiggen mierz�ca 2469 metr�w najwy�sza g�rka w okolicy. O tym, co sta�o si� na niezbyt d�ugim odcinku, mo�na by napisa� ksi��k�. Ogranicz� si� jednak do kilku wa�niejszych wydarze�:

98.08.09

G�ry coraz bli�ej. Pokryte �niegiem, wygl�daj� niesamowicie, na tle gro�nego, szarego nieba. Po d�u�szym podje�dzie wpadamy do sklepu i wypadamy z kilogramowym s�oikiem d�emu, kt�ry b�yskawicznie po�eramy �y�kami, d�awi�c si� ze �miechu i ob�arstwa. Jak cz�owiek sobie poje�dzi to i zg�odnieje.

Kontynuujemy podjazd. Mimo �e d�ugi i ci�ki, cieszy wspania�ymi widokami - w dole dolina z jeziorem otoczona poro�ni�tymi lasem iglastym zboczami, w g�rnych partiach skalistymi; w tle o�nie�one g�ry. Nauczeni do�wiadczeniem, spodziewamy si� prze��czy i d�ugiego zjazdu do s�siedniej doliny. Ku naszemu zdziwieniu na g�rze znajduje si� rozleg�y p�askowy� z jeziorem Tyin otoczonym o�nie�onymi szczytami. Tam te� zostajemy na noc. Temperatura spada w okolice zera.

98.08.10

Do Ovre-Ardal mamy z g�rki, za to podjazd na trasie Ovre-Ardal-Turtagro daje nam w ko��. Jakie� 25 kilometr�w pod g�r� i to ca�kiem konkretn�. Na prze��czy spotykamy dw�jk� Polak�w w samochodzie. Te� chcieliby na Nordkapp ale m�wi� , �e za daleko. Z artyku�u Przemka, kt�rego nigdy nie widzia�em, (co nie przeszkodzi�o nam jednak spotka� si� pod ko�em podbiegunowym) wiedzieli�my �e b�dzie rze�nia. Najpierw stromymi zakosami pod g�r�, potem d�ugo wzd�u� doliny, te� pod g�r� i znowu serpentynki. Im wy�ej tym widoki bardziej dzikie i surowe. Z zieleni dostajemy si� w krain� kamieni i br�zowych porost�w. Wok� nas br�zowe g�ry z p�atami �niegu. Zupe�nie inny �wiat.

Z pr�dko�ci� nieco powy�ej zdrowego rozs�dku zje�d�amy do Turtagro, trac�c spor� cz�� wysoko�ci a p�niej drapiemy si� pod kolejn� g�rk�. Tym razem z widokami na skaliste o�nie�one dwutysi�czniki. Nogi mamy nieco zm�czone, a i m�j rower ma do�� podjazdu, co sygnalizuje rozczepieniem si� �a�cucha. Na szcz�cie zd��y�em to wykry� w fazie wst�pnej. Wadliwe ogniwko zosta�o na poczekaniu usuni�te.

Mozolnie wcz�apujemy si� na p�askowy� ok. 1400 m npm. Lato tu jeszcze nie dotar�o - mijamy o�nie�one g�ry, zamarzni�te jeziora i wielkie zwa�y �niegu na poboczach drogi. Rozbijamy si� w pobli�u domku letniskowego dwojga Norweg�w, kt�rzy wkr�tce zabieraj� narty biegowe i id� na spacer. Termometr pokazuje minus jeden stopie�. Wielka o�nie�ona g�ra nad zamarzni�tym jeziorem czerwieni si� w promieniach zachodz�cego s�o�ca, maszynka benzynowa zwana przez nas pieszczotliwie Diab�em, szaleje. Napracowali�my si� dzi� nie�le, podjazd�w by�o pewnie ze 2 km w pionie.

98.08.11

Rano leje, wyje�d�amy wi�c dopiero ko�o po�udnia. Po drodze mijamy mas� kolarzy jad�cych w przeciwnym kierunku - dzisiaj jest rajd dooko�a Jotunheimen. Przedzia� wiekowy 18-80 lat. Impreza na luzie, wi�kszo�� jedzie dla przyjemno�ci, niekt�rzy rozmawiaj� przez kom�rki i robi� zdj�cia. Docieramy do Galdesand i czeka nas ju� tylko.... podjazd do schroniska g�rskiego Youvasshytta - jedyne 15 km. Jak si� wkr�tce okazuje - najtrudniejsze kilometry w naszych rowerowych karierach. Walka niemal o ka�dy obr�t peda�em, pr�dko�� 4-5 kilometr�w na godzin�. Trzy i p� godziny jazdy pod g�r� po ziemnej drodze. Grubo ponad kilometr w pionie. Ludzie z mijaj�cych nas samochod�w machaj�, tr�bi�, pozdrawiaj� nas. Wi�kszo�� wiezie na dachu narty - pod schroniskiem dzia�a wyci�g. Noc sp�dzamy w schronisku. Na Galdhopiggen wchodzimy nast�pnego dnia rano.

Nastraszeni przez obs�ug� schroniska do��czamy do grupy z przewodnikiem i powi�zani linami, przechodzimy przez lodowiec. Wej�cie na szczyt okazuje si� �atwiutkie, za to widoki nieprzeci�tne, tym bardziej �e pogoda jest s�oneczna a chmury wysoko. G�ry Jotunheimen mimo podobnych wysoko�ci r�ni� si� znacznie od naszych Tatr, ich kszta�ty s� bardziej ob�e, z rzadka trafiaj� si� strzeliste turnie.

Drog�, kt�ra zaj�a nam pod g�r� trzy i p� godziny, pokonujemy teraz w nieca�e dwadzie�cia minut. M�j rower wpada w dziki sza� zje�d�ania, ja zreszt� te� zachowuj� si� ma�o rozs�dnie - udaje nam si� przekroczy� 70 km/h. Z krainy �niegu powracamy do zieleni i wzd�u� niesamowicie szmaragdowej rzeki pod��amy w kierunku Lom, gdzie ogl�damy sobie drewniany ko�ci�ek z 1024 roku.

Noc sp�dzamy na terenie norweskiego gospodarstwa i przy okazji zostajemy zaproszeni przez gospodarzy na skromn� kolacj�. Gospodyni dobrze m�wi po angielsku, nauczy�a si� 30 lat temu w szkole. Centrum domu stanowi wielka izba, b�d�ca zarazem kuchni�, jadalni� z d�ugim drewnianym sto�em i salonem ze stoliczkiem, kanap� i telewizorem. Du�e wra�enie robi na nas stary �eliwny piec, zegar licz�cy sobie ponad dwie�cie lat i r�wnie stare szafki. Gospodarze okazuj� si� bardzo mili i ciekawi. Niestety, by� to jedyny podczas ca�ej wyprawy przypadek tak spontanicznej go�cinno�ci. Norweg�w opisa�bym jako uprzejmych, lecz ma�o ciekawych �wiata, traktuj�cych przejezdnych z pewnym dystansem.

Toczymy si� dalej, kierunek bez zmian - na p�noc. Odcinek Dombas - Oppdal. Widoki zmieniaj� si� zupe�nie. Zaraz za Dombas jest jeszcze sporo drzew, lecz droga szybko pnie si� do g�ry. Las robi si� coraz rzadszy i kar�owaty a potem towarzysz� nam ju� tylko krzaki porosty i mokrad�a z zachmurzonymi, o�nie�onymi g�rami w tle. Osi�gamy prze��cz i d�ugo d�ugo zje�d�amyz g�rki, przepi�knym w�wozem Drovdal, przypominaj�cym mi troch� szkock� Glen Coe...

I tak powolutku docieramy do trzeciego co do wielko�ci miasta Norwegii. Trondheim podoba�o nam si� du�o bardziej ni� Oslo. Wspania�a gotycka katedra, kolorowe magazyny portowe, w�skie uliczki, przyjemny klimat. Tutaj dosz�o te� do najpowa�niejszego wypadku, podczas ca�ej wyprawy. Zapatrzony gdzie� Zbychu wpad� na Andrzeja, kt�ry zatrzyma� si� na �wiat�ach nieco wcze�niej ni� powinien. Ja jecha�em jako ostatni i w pewnym momencie zobaczy�am, jak rower Zbyszka staje na przednim kole (z baga�em i w�a�cicielem w��cznie), po czym stoi na nim przez u�amek sekundy i przewraca si� na bok, uderzaj�c obr�cz� o asfalt. Nigdy nie s�dzi�em, �e mo�na zrobi� co� takiego na za�adowanym rowerze. Jak wida� mo�na. Diagnoza pada szybko - po pi�ciu minutach kr�cenia nyplami, jako g��wny mechanik wyprawy, zalecam zakup nowej obr�czy, co czynimy w odleg�ym o 500 m sklepie (zdarza�o si�, �e do sklepu by�o 300 km, wi�c w sumie mog�o by� gorzej). Za mavic'a 138 p�acimy tyle co u nas za model 517 ale nie mamy wyboru. Zmiana obr�czy zajmuje mi ko�o dw�ch godzin po czym ruszamy w dalsz� drog�.

Wszystkim przemierzaj�cym Norwegi� szczerze radz� opuszczenie, przynajmniej na chwil�, ma�o ciekawej drogi E6 i skierowanie si� w kierunku wybrze�a, na drog� nr 17. Kosztuje to wprawdzie troszk� pieni�dzy za promowanie (oko�o 20 NOK za jedno), lecz niew�tpliwie dostarcza ciekawych prze�y� natury estetycznej.

Widoki s� niesamowite. Fiordy i to prawdziwe, otoczone ska�ami i zieleni�. Kolor wody za ka�dym razem inny, niesamowity i momentami a� nienaturalny: zielonkawy, zielony, niebieski, b��kitny, ultramaryna, granatowy, czarny, szmaragdowy, lazurowy. Do tego ziele� las�w i ska�y, a wszystko to na tle b��kitnego nieba z bia�ymi chmurkami. Czasem na drog� wyskakuje �o�. Do drogi E6 powracamy w Mo i Rana.

Nast�pnym celem by�y Lofoty. Wszyscy, kt�rzy wiedzieli cokolwiek o Norwegii m�wili : "Jed�cie na Lofoty". No to pojechali�my, a dok�adnie pop�yn�li�my promem z Bodo. (100 NOK) . Korzystaj�c z czterogodzinnej przerwy w peda�owaniu, dokonali�my gruntownego prania i k�pieli w umywalce o wymiarach 25 na 50 cm. Powylegiwali�my si� na �rodku pok�adu, poogl�dali�my wspania�e widoki.

Jak wygl�daj� wysokie g�ry wie ka�dy. Skaliste, strzeliste, gro�ne. A teraz wyobra�cie sobie, �e te g�ry wyrastaj� prosto z morza. To s� w�a�nie Lofoty. Prawie 400 - kilometrowy skalisty archipelag. A mi�dzy nimi ma�e rybackie wioseczki, domki na palach, stojaki do suszenia ryby, kutry a raczej malutkie kuterki rybackie. Wyspy po��czone s� �ukowatymi mostami lub tunelami. Przeje�d�amy Lofoty i s�siedni archipelag Vesteralen i docieramy do Bjervik. Zbyszek kieruje si� w stron� Rovaniemi - ko�czy mu si� urlop. Postanawiamy, �e nast�pny dzie� b�dzie dniem rekord�w. Ka�dy z zespo��w ma jecha� ile wlezie. Zbychu w pojedynk� robi 220 km, ja z Andrzejem 300.

Ostatnie wi�ksze miasto - Alta. St�d a� do Olderfiord droga prowadzi przez niesamowity, pusty, lekko pag�rkowaty p�askowy�, jak zwykle poro�ni�ty kar�owat� ro�linno�ci� i porostami. Rozbijamy si� po drodze ko�o Polak�w czekaj�cych na now� piast� do przyczepy kempingowej. Czas mi�o p�ynie przy herbatce, s�o�ce jak zwykle nie zachodzi. Ju� po drugiej, trzeba i�� spa�.

Z Olderfiord droga prowadzi wybrze�em. Jeszcze 130 km. Silny wiatr wieje prosto w twarz.

Ostatnie kilometry, a tu trzeba si� pom�czy�. Pogoda na szcz�cie jest �adna, widoki na klify s�siedniego p�wyspu imponuj�ce, tylko jakbym lekko traci� cierpliwo��. Ju� tak blisko.

Znowu spotykamy Polak�w - dw�jka student�w, kt�rzy wzi�li od rodzic�w samoch�d i powiedzieli �e jad� w Bieszczady...

Ostatni prom, - tym razem na wysp� Mageroya. Ostatnie 30 kilometr�w. Spotykamy rowerzyst�w z M�awy. To �mieszne, po przejechaniu prawie trzech tysi�cy, to ostatnie 30 kilometr�w wydaje mi si� spor� odleg�o�ci�. Ju� tak niedaleko do celu, ju� tak chcia�bym tam by�. a tu jeszcze dobre p�torej godziny jazdy. Ale dojechali�my. Jeste�my szcz�ciarzami pogodowymi, to trzeba przyzna�.

Statystycznie przez trzysta dni w roku Nordkapp jest we mgle, kiedy przyje�d�amy �wieci s�o�ce. Przez calutk� noc . Schodzi coraz ni�ej i ni�ej, a potem zn�w w g�r�. Niby normalne tyle tylko,�e ani na chwil� nie schowa�o si� za horyzont. Nast�pnego dnia pogoda statystyczna. Widoczno�� w porywach do 4 metr�w. Zawracamy rowery na po�udnie. Do domu pozosta�o ponad 3000 km, ale o tym nast�pnym razem.