Z niezamierzoną czułością – wręcz zmysłowo – pogłaskałem siodełko. Nie wiem, dlaczego przypominało mi ludzką twarz, nie przez podobieñstwo kształtu czy zarysu, lecz faktury, niepojętego, znajomego uczucia pod palcami. Jego dojrzała skóra, była ciemna, twarda, lecz szlachetna, naznaczona wyraźnymi bruzdami i delikatnymi zmarszczkami, które lata trosk wyrzeźbiły także na moim obliczu.
Flann O'Brien „Trzeci policjant”
